Cor Brusche: klant van het eerste uur

Marktlink bestaat 25 jaar. Elke donderdag blikken we terug op bijzondere verhalen en belangrijke milestones uit die periode. Vandaag: Cor Brusche, klant van het eerste uur. In 2001 verkocht hij zijn onderneming in elektrotechniek met de hulp van Marktlink. Het begin van een bijzondere band én een jaarlijks gebakken eitje.

Telefoontje

In 1998 kreeg Cor Brusche een opvallend telefoontje, herinnert hij zich. “Er belde een heer op die zei: ‘meneer Brusche, uw bedrijf is te koop’. Ik dacht direct: de brutale vlerk die mij dit op m’n 49e durft te vertellen, wil ik wel ontmoeten.” Zo raakte Marktlink medeoprichter Koos Jager in gesprek met de eigenaar van Brusche Elektrotechniek in Almelo. Pas twee jaar later was voor Cor en zijn vrouw Miny de tijd rijp om het concreet over de verkoop van het familiebedrijf te hebben. “Binnen een jaar is Marktlink er vervolgens op een fantastisch prettige manier in geslaagd om een goede deal te maken. Voor ons, de organisatie en de kopende partij. Samen zijn we in goede harmonie tot een van de eerste top-10 deals van Marktlink gekomen.”

Vasthoudend

Hoewel Marktlink destijds nog geen imposant trackrecord had zoals nu, vertrouwde Cor in een goede afloop. “Met Koos was er direct een klik. We waren openhartig, konden tegen elkaar zeggen wat je vindt. Dat levert soms weerstand op, maar dat is nodig om tot een goed resultaat te komen. Fijn, voor een rasechte Tukker met Amsterdamse roots als ik. En bovendien was Koos redelijk vasthoudend, laat ik het netjes zeggen. Dat gaf mede de doorslag om met Marktlink in zee te gaan. Net als het feit dat het tweemanschap waaruit het Marktlink-team toentertijd bestond elkaars tegenpolen waren. Daardoor vulden ze elkaar uitstekend aan.”

Het ‘lot van de firma Brusche’ werd uiteindelijk in 2001 in de keuken bij Cor en Miny thuis bezegeld met een gebakken eitje, weet hij nog. “Een bizar moment, want het was op 9/11. Dat zal ik nooit vergeten.”

Trendsetter

Toen Cor het besluit tot verkoop nam, getriggerd door het belletje van Koos, was hij nog maar 52 jaar. Uniek, omdat hij behoort tot een generatie die moeilijk afscheid kan en kon nemen van het bedrijf. Heel anders dan de ondernemers nu, die een onderneming eerder zien als middel om hun ambities te verwezenlijken. Onbedoeld was Cor dus een trendsetter, wat niet wil zeggen dat de verkoop hem makkelijk afging. “Ik had niet gedacht dat Brusche voor de mannen van het eerste uur – die inmiddels met vijftig jaar dienstverband op zak met pensioen gaan – veel meer betekende dan 40 uur werken. Pas bij de overname begreep ik dat mijn vader op z’n Twents een bedrijf had neergezet en dat ik dat ongemerkt had voortgezet: we waren een soort familie. Maar ik heb nooit spijt gehad van de verkoop.”

“Ik was opvolger in het bedrijf en heb het 25 jaar met veel toewijding gerund. Ik was blij om van de verantwoordelijkheid af te zijn om altijd ongeveer 70 man aan de gang te houden.” Zijn drie zoons waren destijds nog te jong om het bedrijf over te nemen en hadden de ambitie ook niet. “Miny en ik wilden onze kinderen niet moreel verplichten een bepaalde richting uit te gaan. Onze zoons waren sportief, ze konden goed schaatsen. Eén schuurde zelfs tegen de absolute wereldtop aan in de hoogtijdagen van Erben Wennemars, maar heeft het nét niet gehaald. Om te ontdekken wat ze wilden in het leven, hebben er twee stage gelopen bij Marktlink. Het was ook een wens van mijn vrouw en mij; zoek je eigen ding, doe waar je goed in bent. Dat hebben ze gedaan.”

De verkoop gaf Cor de ruimte om van zijn vrijheid te genieten. Hij is nog net zo betrokken bij Brusche B.V. Elektrotechniek waar hij na al die jaren nog steeds welkom is. Hij bekleedde diverse bestuurlijke functies in sportverenigingen, doet nog het een en ander in de kerk en is samen met zijn vrouw volop actief in het vrijwilligersleven. “Maar natuurlijk kwam na de overname ook de grote vrijheid; ik had tijd voor de tuin, golf, vakantie.”

Warme deken

Bijzonder is de band die in de jaren na dat allereerste, brutale telefoontje tussen Cor Brusche en Marktlink is ontstaan. Als startend bedrijf had Marktlink behoefte aan extra financieringsruimte. Cor werd medeaandeelhouder en heeft onder meer het kantoorgebouw in Deventer meegefinancierd. “Daarover hebben we goede afspraken kunnen maken. Nog voor m’n 65e was ik weer aandeelhouder af, en kon Marktlink op eigen kracht verder uitgroeien tot wat het nu is.”

Het zorgde ervoor dat Cor altijd betrokken bleef bij de stappen die Marktlink zette. Door het hele verhaal heen hoor je dat de relatie met Marktlink meer is dan het sluiten van een zakelijke deal. “Ik noem het noaberschop: goed met elkaar omgaan.” En dat wordt nog elk jaar bevestigd met een goed gesprek tussen de huidige managing partners en de familie Brusche. Waarbij een gebakken eitje uiteraard niet mag ontbreken.