Na tien jaar weer zelfstandig na management buy-out

Zijn bravoure, tomeloze ambitie én liefde voor het vak zijn kenmerkend voor zijn ondernemerschap. Nadat Kampen Industrial Care de NOM jarenlang als investeringspartner aan boord had, kocht directeur-grootaandeelhouder Arnold Bakker (51) de investeerder deze zomer uit. Na tien jaar is hij weer directeur en enig aandeelhouder. En dat voelt goed.

Arnold: “De NOM was als een soort anker. Het bood veiligheid en vastigheid, zorgde ervoor dat we weer de wind in de zeilen kregen. Maar een anker kan ook beperken. Ik wilde mijn vrijheid weer terug. Toen dat anker werd opgehaald, en we weer op eigen kracht de haven uitvoeren, was dat fantastisch. Dat gevoel is onbeschrijfelijk.”

Kampen Industrial Care in Groningen is specialist in industriële installaties. Het bedrijf voert onderhoud uit en realiseert (nieuwbouw)projecten op werktuigbouwkundig gebied, voornamelijk in de marktsegmenten energie, voeding en water. Eind 2012 stapte de Investerings- en Ontwikkelingsmaatschappij voor Noord-Nederland (NOM) in als investeringspartner.

Liefde voor techniek

“Ik was als kind altijd al bezig met technisch Lego, met ingewikkelde dingen bouwen”, vertelt Arnold met pret-lichtjes in zijn ogen. “Later, toen ik een bromfiets kreeg, moest dat natuurlijk de snelste van het dorp worden. Ik was constant aan het sleutelen. Daarna ook aan auto’s. Ik deed niets liever. Mijn vader was vrachtwagenchauffeur en ik vond het heerlijk om in de loods te komen waar de vrachtauto’s werden onderhouden.”

Ondernemingsgeest

Toch kiest Arnold, op advies van zijn omgeving, voor een economische opleiding. Hij wordt general manager bij een familiebedrijf in verpakkingen. “Met het ondernemerschap had ik vóór die tijd helemaal niets. Integendeel; ik kom niet uit een ondernemersfamilie, maar uit een Oost-Gronings arbeidersgezin. Mijn hart lag bij de techniek. Maar daar, bij dat familiebedrijf, werd een zaadje geplant. Ik heb er enorm veel geleerd over ondernemen.”

Zijn baan beviel goed, maar het ondernemerschap lonkte steeds meer. “In 2001 zag ik een vacature bij Kampen, als rechterhand van de directeur. Dat paste beter bij mijn ambities. Toen ik op sollicitatiegesprek kwam, en ik overal mensen in overalls zag, snijolie en lasdampen rook, de lasmachines hoorde, voelde dat direct als thuiskomen.”

Zelf aan het roer

In 2005 nam de directeur vrij plotseling afscheid. “Ik heb toen de stoute schoenen aangetrokken en ging naar Arend Kampen, de eigenaar van het bedrijf. ‘Vervelend dat je geen directeur meer hebt’, zei ik, ‘maar maak je geen zorgen. De nieuwe directeur staat hier voor je.’ Toen krabde hij zich wel even achter zijn oren”, vertelt Arnold lachend. “Maar hij ging overstag. Niet veel later stond ik aan het roer.”

Arnold wist direct dat hij het over een andere boeg wilde gooien. “Financieel was het redelijk stabiel, maar de toenmalige strategie was terughoudend. Ik wilde die zinloze bescheidenheid van ons afgooien. De mouwen opstropen en er met z’n allen iets moois van maken. Want het wás een verdomd mooi bedrijf, dat mochten we veel meer laten zien. Ik deed veel op commercieel vlak, maar bemoeide me overal mee. De ondernemer in mij kwam steeds verder tot bloei. Ik was jong, wild en enthousiast.”

All-time high

En het werkte: langzaam maar gestaag groeide Kampen Industrial Care. Het zorgde voor interesse van ‘buiten’. “In 2007 wilde een groot beursgenoteerd bedrijf Kampen kopen. Ik voelde me daar niet senang bij, een overname zou alles kunnen veranderen. Ik sprong op de fiets om het met Arend te overleggen. Onderweg dacht ik ineens bij mezelf: waarom koop ik het niet zélf? ‘Er is een koper’, zei ik tegen Arend, ‘maar ik heb zelf óók interesse’. Die zag hij niet aankomen!”, blikt Arnold terug. “Er ging nog wel wat tijd overheen, maar het lukte: in 2009 werd ik directeur en enig aandeelhouder.”

In die functie was Arnold zo mogelijk nóg ambitieuzer: klaar om heel Nederland te veroveren. “De zaken gingen goed, we groeiden hard en ik had een aantal strategische overnames op het oog. In die periode sleepten we ook een megaklus van 4,5 miljoen euro binnen. Alles ging voor de wind. We zaten op dat moment echt op een ‘all-time high’.”

All-time low

Maar zo goed als de zaken in 2011 gingen, zo slecht ging het een jaar later. De belangrijkste oorzaken, kort gezegd: de economische crisis, een overname die een kat in de zak bleek en het miljoenenproject waarbij van alles mis ging. “Toen bevonden we ons ineens in een ‘all-time low’. Dat was heftig. Mijn financiële achtergrond kwam me toen wel goed van pas. Ik dook in de cijfers en begreep al snel: er moet iets veranderen. Ik wilde koste wat kost voorkomen dat we de stekker eruit moesten trekken.”

Nieuwe koers

Dat was het moment dat Arnold aanklopte bij de NOM. Eind 2012 stapte de investeringsmaatschappij in en werd het medeaandeelhouder. “Dat voelde als een reddingsboei.” Omdat de eerder aangekochte bedrijven weer moesten worden afgestoten en ook het miljoenenproject Kampen veel kostte, duurde het nog even voor het weer beter ging met het bedrijf. Maar uiteindelijk wierp de samenwerking haar vruchten af. Vanaf 2015 werd de weg naar boven ingezet, met focus op industrie in Noord-Nederland. “Voorheen wilde ik heel Nederland veroveren met Kampen. Nu wil ik nog altijd de beste zijn, maar ik hoef niet zo nodig meer de grootste te worden.”

Weer zelfstandig verder

Toen de zaken beter gingen, begon het weer te kriebelen bij Arnold. “De NOM heeft Kampen enorm geholpen; Kampen vaart een nieuwe koers en is weer gezond. Daar ben ik ze enorm dankbaar voor. Maar ik wilde weer zelfstandig aan het roer staan.” Samen met Marktlink werd er een plan bedacht om het ultieme doel van Arnold te realiseren. “Dat bleek nog niet zo eenvoudig, maar met de professionele hulp van het Marktlink-team lukte het de afgelopen zomer om de NOM uit te kopen. Sindsdien ben ik weer 100% DGA van Kampen Industrial Care.”

Stip op de horizon

“Toen we bij de notaris zaten, en ik mijn handtekening zette, voelde dat fantastisch”, gaat Arnold gepassioneerd verder. “Het is weer míjn toko. Vijftien jaar ervaring, met veel vallen en één keer vaker opstaan, dat geeft veel bagage. Ik focus nu veel meer op het plezier, van mezelf én van de mensen om me heen. Ik wil dat Kampen niet alleen de meest ontzorgende technisch dienstverlener van Noord-Nederland is, maar óók een fijne werkgever en prettige partner voor andere bedrijven.”

“Er zijn nog zo veel ontwikkelingen in de markt, op het gebied van energietransitie, water en voeding. Ik kan me heel erg verheugen op wat er nog allemaal staat te gebeuren.” Arnold geeft bevlogen aan: “Ik ben misschien rustiger geworden, maar zéker niet minder ambitieus.”