Ondernemer Paul Dokter vond overname van zijn bedrijf retespannend: ''Het was echt een emotionele rollercoaster.''

Eigenlijk was het nooit de bedoeling dat Paul Dokter in de verfindustrie zou rollen. Op 18-jarige leeftijd bezocht hij, op aandringen van zijn ouders, allebei ondernemer, het arbeidsbureau. Hij reageerde op de eerste de beste vacature die hij op het prikbord zag hangen. Dat was toevallig bij een verfhandel. Niet precies wat hij in gedachten had, maar: het voldeed. Paul kreeg de smaak te pakken en hij zou de verfindustrie nooit meer verlaten. Inmiddels stroomt er naast ondernemersbloed ook verf door zijn aderen. Hoewel hij nog altijd erg actief is binnen NelfKoopmans in het Friese Marrum, werd ‘zijn’ verffabriek onlangs, na 18 jaar, overgenomen.

In 1985 begon Paul als baliemedewerker bij de Friesche Olie- en Verfhandel, vertelt hij. “Eigenlijk wilde ik een heel andere richting op, maar toen ik de vacature zag, besloot ik het een kans te geven. Het grappige is dat ik toen al dacht als een ondernemer.” Paul moet lachen bij de herinnering. “Ik haalde de vacature van het prikbord en nam ‘m mee naar huis. Niet de bedoeling natuurlijk, maar daardoor was ik andere sollicitanten wél te slim af. Het werkte: ik werd aangenomen.”

Al na een jaar kreeg Paul de kans om door te groeien naar filiaalmanager. Een paar jaar later werd hij als commercieel accountmanager bij Dulux Paints verantwoordelijk voor de sales in Nederland. Maar zo’n multinational, waar het vooral om politiek draait, bleek niet zijn ding. Na een paar jaar kon hij commercieel directeur bij de verf- en vernisfabriek Herfst en Helder worden. Het was Pauls ambitie het bedrijf ooit over te nemen. Dat lukte niet. Maar eind 2006 deed zich ineens een andere kans voor.

Precies het juiste moment

Twee maanden na zijn veertigste verjaardag, kwam Paul bij toeval de toenmalige eigenaar van Verffabriek NelfKoopmans tegen, die een overnamekandidaat zocht. “Toen waren we er samen al heel snel uit. Op 1 december tekende ik een intentieverklaring tot overname, op 2 december zat ik bij de bank en op 1 januari 2007 was ik de eigenaar. Toen kon dat nog; de banken waren nog eager. Het was precies het juiste moment.”

Niet dat het bedrijf zich in een heel gunstige positie bevond op dat moment: er was een chronisch gebrek aan omzet. N.E.L.F. en Koopmans waren nog niet zo lang samen en ook Drenth Verven was inmiddels aan de groep toegevoegd, wat leidde tot een onrustige periode. “De hele organisatie was vrij onoverzichtelijk en chaotisch. Maar ik zag kansen en greep deze mogelijkheid met beide handen aan.”

Hardlopers laten hardlopen

Paul keek kritisch naar de organisatiestructuur. “Het was een relatief kleine organisatie, met zo’n veertig medewerkers. Mijn hart ligt bij de verkoop van verf en het contact met de klanten. Dát was precies wat het bedrijf nodig had; geen meerdere directeuren die topdown regeren. Ik ben het zelf gaan doen. En dat bleek een goede beslissing: het eerste jaar groeiden we met 17 procent en het tweede jaar met 27. En dat in een neerwaartse markt.”

“Ik ben een participerend leider. Tenminste, dat heb ik me laten vertellen”, zegt Paul met een knipoog. “Ik heb altijd geleerd: je moet een hardloper laten hardlopen en een fietser laten fietsen. Dat heb ik altijd in de praktijk proberen te brengen. Binnen het bedrijf zorgde ik ervoor dat er mensen op posities zaten die daarvoor geleerd hadden, die er meer verstand van hadden dan ik. Of het nu gaat om sales, marketing of het milieu. Ik wilde dat ze verantwoordelijkheden kregen, konden groeien en nóg beter werden in hun werk.”

Van verliesmakend naar winstgevend

Die instelling wierp zijn vruchten af. In 18 jaar tijd maakte Paul er een solide, bestendig én winstgevend bedrijf van, met inmiddels ruim 85 medewerkers. “Daar ben ik best trots op. We hebben heel wat crises meegemaakt: de bouwcrisis, eurocrisis, coronacrisis. Maar ondanks alles maakten we in al die jaren een bestendige lijn naar boven.

We zijn altijd met de tijd meegegaan en ons product en onze diensten veranderden mee, waarbij we ons in de loop der jaren steeds meer zijn gaan richten op duurzaamheid.”

Kantelpunt

En dan, in 2023, besluit Paul na diepgaande gesprekken met de accountant en Marktlink het verkoopproces te starten. Geen makkelijke beslissing, zeker niet omdat zoon Myron, die sinds 2016 actief is op sales en sinds 2022 commercieel directeur van het bedrijf is, daardoor de kans wordt ontnomen het bedrijf ooit van zijn vader over te nemen. “Ik ben nu 57 en wilde graag een stapje terug doen. Myron en ik hebben het er natuurlijk vaak over gehad. Wat is het beste voor het bedrijf? Wat wil hij? Wat wil ik? Ik heb ook nog twee andere kinderen en kon het bedrijf niet zomaar alleen aan Myron overdragen. Hij is vanaf het eerste moment betrokken geweest. Uiteindelijk besloten we samen het bedrijf te verkopen.”

Sinds mei 2023 is NelfKoopmans als zelfstandige onderneming onderdeel van PearlPaint Group, met behoud van naam, locatie en identiteit. Tijdens het proces kwamen verschillende opties op tafel; investeerders én strategen uit binnen- en buitenland. Paul en Myron kozen voor een 100% overname door PearlPaint Group en haar aandeelhouder Citadel Groep (de investeringsmaatschappij van Frits Kroymans); daar hadden ze allebei het beste gevoel bij.

Emotionele rollercoaster

Paul vond de overname ‘retespannend’. “In het verleden, voordat ik eigenaar werd van NelfKoopmans, heb ik zelf bedrijven mogen overnemen, en dat vond ik altijd een heel leuk proces, maar nu stond ik ineens aan de andere kant. Het was echt een emotionele rollercoaster. Op de avond voor de closing begon ik nog erg te twijfelen. Gelukkig wist Ralph Meijer, die het hele traject vanuit Marktlink begeleidde, me van die gedachte terug te brengen. Daar ben ik nu erg blij om.”

Meer tijd voor gezin

Ook na de overname speelt Paul nog een actieve rol in het bedrijf; hij is nu strategisch adviseur. Met zijn ondernemerschap, kennis en ervaring richt hij zich op de groei van de merken en levert hij een waardevolle bijdrage aan de verdere ontwikkeling van het bedrijf. Een rol die hem goed past, maar waar hij nog wel in moet groeien. “Ik ben en blijf natuurlijk een echte ondernemer, en ik sta nu niet meer volledig aan het roer, dat is wennen. Maar het is goed zo. Het was tijd voor een volgende stap, voor het bedrijf, maar óók voor mij. Ik heb als strategisch adviseur nu weer meer tijd voor mijn gezin. We zijn vaak te vinden op het water, hier in Friesland of op het strand in Spanje, waar we een tweede huis hebben. Dat is fijn. Ik kijk met een goed gevoel terug op het hele proces en het gerealiseerde resultaat.”

Dit ondernemersverhaal is gepubliceerd in Marktlink Magazine #18